Etosha 2 (we feel tiny)

Het Mondjila ontbijt staat weer voor ons klaar. De vrolijke bediening is erg geïnteresseerd in wat we gisteren hebben gezien in Etosha. We laten foto's  zien en een film van de parende leeuwen met zijn brul. We wisselen via bluetooth  foto's uit en beloven de film per mail naar hun toe te sturen, omdat we pas thuis de bestanden kunnen omzetten. De erg aardige eigenaresse is een voormalig schooljuf geweest en na 38 jaar les te hebben gegeven werd het tijd voor Mondjila.  (Ze wil het niet verkopen, maar wel een guest farm zonder voorzieningen wat volgens haar the real African experience is).

Wij vinden dit een succes formule. Kleinschalig en met een gevoel dat je in verbinding staat met de natuur. Vannacht stond er een kudu voor de tentlodge die voorzichtig lopend door het grint ons naderde.

De inwendige mens is gevuld en we menen afscheid en als we weerkomen dan nemen we George en Dennis mee naar Etosha. (of ze nemen ons mee).
We rijden naar de Anderson gate waar we door mogen rijden, terwijl de anderen in de rij moeten blijven staan wachten. Ze herkennen ons ( We waren immers te laat door de gate gisteren) onze permitt was tenslotte ook voor twee dagen. We rijden naar een waterhole waar gnoe's, zebra en antilopen staan.
Dan komt uit het niets een grote neushoorn uit de bossen en wil gaan drinken. We zijn alleen en het is fantastisch. Met zijn "kom maar op" loopje,komt hij en gaat hij weer.

Iets later zien we een grote leeuw lopen op de savanne door het goud gele savannegras. Hij beweegt zich als  een ware koning. Geen dier loopt bij hem in de buurt.

Heb dus onderweg toch wel de juiste locatie uitgekozen om te plassen. (stay in your car). Maar stay in your car  is niet mijn ding dus op eigen risico loop ik wel eens een rondje. Dat wordt dus beter uitkijken...

We moeten lachen om de mensen die zich in een 4wd truck/bus laten rondrijden als gehaaste gekken.  De telelenzen steken uit het raampje. Apparatuur van € 20.000,-- is schijnbaar hier normaal. Wij hebben echter meer  geduld bij de waterholes en met onze toestellen en onze rust komen de dieren uit de savanne en bossen erg dichtbij.  Dan zien we veel olifantenpoep, voetstappen en een elephant trail. We kijken links en rechts maar helaas niets. "Wat zou het toch mooi zijn om omringt te worden door een olifanten kudde" zeggen we tegen elkaar.  Maar dat zie je alleen in de films.

We worden getipt door Engelsen dat er bij het volgende waterhole leeuwen zijn. Onder een boom aan de rand van de waterhole zitten ze te staren naar zebra biefstuk. Eland antilopen en impala voegen zich tussen de zebra's.  We zetten de auto in positie en zetten hem uit. De ramen open voor de lekkere lucht en een bries van de natuur. Dan ziet een groepje zebra's de leeuwen en ze rennen er vandoor. Een ander groepje niet en zij blijven staan.
De andere auto vertrekt en ineens horen wij hem achter ons remmen en hij blijft stilstaan. Vanaf ons gezien staan achter deze auto enorme grote gedaanten.
12 Olifanten met jongen staan hun en ons aan te staren. We kunnen niet weg met de auto, maar dat is ook niet nodig als je maar kalm blijft en niet gek gaat doen. Ze kijken ons aan en marcheren kort voor onze auto.  Wat zijn wij klein....... de groep loopt naar het water waar ze gaan drinken. En de leeuwen hebben hun aanval niet doorgezet. Ze gaan op veilige afstand liggen ver weg van de grote olifanten.

Wat is het hier fantastisch en de filmpjes die we maken zijn maar korte momenten van het wildlife spotten. Werkelijk zelf meemaken en een natuur docu is er niets bij.
houden van kleinschaligheid zoals Mondjila dat is gemoedelijk en geeft meer African feelings. Ook in Mokuti lopen antilopen, boom eekhoorns en mangoesten die hier vrij rond de sfeer is er, maar er is iets wat niet klopt. het is te...

Vanavond een buffet met een vooraf uitgekozen table for two. 

Groetjes