Kamanjab een vreemde tocht.

In de afgelopen nacht zijn olifanten langs de lodge gelopen. Wij hebben allemaal geslapen. Ze lopen erg zachtjes, je hoort ze niet, maar ja dan struikel je ineens over een enorme olifanten keutels en zie je de voetafdrukken. Ppffffff.  Deze "woestijn olifanten" zijn zeldzaam en agressiever dan de Etosha olifant. Slapen is dan nog niet zo gek. ( maar wel jammer dat we ze gemist hebben).

We ontbijten en de zon verlicht de rotsen die rood en goudkleurig oplichten. Het is hier zo mooi.......
We vertrekken om via Palmwag naar Kamanjab te rijden. We zien weinig dieren en willen koffie drinken in Palmwag. Maar net daarvoor moeten we door een controlepost. We mogen geen vlees, fruit en noten meenemen. In Palmwag (500m. Verder) zie je palmen in een rivierbedding en dit is hier een bekende plek.

We moeten terug dus weer door de controlepost waar het noordelijk deel wordt gescheiden van het zuidelijke deel. Een hekwerk dat loopt door heel Namibië in verband met kans op veeziekte o.a.  Miltvuur,  mond en klauwzeer. Ze kijken even en sproeien de banden tegen deze besmettelijke bacteriën.

De droe wors... daar hadden we niet aan gedacht dus straks maar gauw opmaken onderweg. We drinken bij een lokale bar annex winkel "Aurora" er is niet veel .... we kopen suiker en drinken appelsap uit blikje. Alles is hier achter tralies, tja dat is ook Afrika.  We zien een jonge vrouw zitten onder een boom. Een ander vrouw vraagt of ze met ons mee kan naar Kamanjab wat dan nog 65 km rijden is. Ze is hoogzwanger en we voorzien haar van drank en droe wors evenals de schaapherder, de eigenaresse van de bar en een paar voorbijgangers. Kinderen een hele worst en de volwassen een halve dat had den we zo bedacht.  We worden uitgezwaaid en zijn vrienden.  Meriska heet de 26 jarige vrouw die een ID kaart moet hebben en een controle in het lokale ziekenhuisje. Tja.... we rijden over een slechte weg. Als dat maar........

Vooral de weg van Palmwag naar Kamanjab verdiend geen schoonheidsprijs. Onderweg alleen springbokkies en bavianen en een hoge  bergpas Grootberg met tafelbergen Onderweg geplast ja dan stap je uit en stap je bijna op een slang. (wat later bleek een poff-adder welke je in de Afrikaanse winter haast nooit tegenkomt).

We zien Kamanjab en dan rijden we door een doorwaadbare plaats in een rivier. De onverharde weg verandert in beton (in de rivier) naar asfalt. We stranden net aan de rand van Kamanjab met een lekke band. We worden geholpen door behulpzame mensen, want bijna iedereen is hier werkeloos. De band is niet meer te maken en we moeten een ander band erop laten zetten. We hebben twee reserve banden, via Britz kunnen we ons geld vergoed krijgen na een belletje met onze Namibische smartphone. We bellen en ze gaan akkoord. Andere band erop en de reserve banden behouden voor de veiligheid. We kunnen niet zegen dat er opperbeste banden op onze auto zaten bij de uitwisseling. Of we Britz ooit weer nemen ???  Hopen dat ze woord  houden, want we hebben het idee dat Britz Namibië  geen Britz Zuid Afrika is. Britz Namibië heeft oudere auto's dan Zuid Afrika. Onze hoogzwangere dame heeft gelukkig niet de vliezen gebroken. Stel je voor.... we geven de jonge dame iets geld mee om te eten en te drinken en voor retour rit. Ze is verlegen en erg blij. We zijn nu in Kamanjab waar we overnachten wat  niet de mooiste plekjes van Namibië is, maar goed genoeg voor 1 overnachting. Nog even een rondje lopen want s'nachts durven wij hier niet rond te lopen. We lunchen en zie zo wel even what to do.

Groetjes M&A